ŞERİFE

Pencereden bakar iken görvedin,
Oğlan adın nedir diye sorvedin.
Üşenmedin yün eğirdin kirmanla,
Ayağıma bir çift çorap örvedin.

Ellerin elime değdiği zaman,
Kaşların yay oldu gözlerin keman.
Zalim avcı oldun Şerifem aman,
Aşk okuyla ta gönlümden vurvedin.

Sevdadır bu ne çok geçtir, ne erken,
Aklımdaydın su içerken, aş yerken.
Allah emri, peygamber kavli derken,
Cezveleri kor üstüne sürvedin.

Soğan, ekmek, bulgur aşı yiyerek,
Aylar geçti şayak pantol giyerek.
Bir sen, bir ben, bir de bebek diyerek,
O pespembe hayalleri kurvedin.

Cin Hoca'ya bir tas su okutturdun,
İç yiğidim şifa diye yutturdun.
Resmi nikah yapcez diye tutturdun,
İmam nikahını az mı görvedin?

Sana yandım kız Şerife Şerife,
Güzelliğin sığmıyor ki tarife.
Koca dedin benim gibi herife,
Niye küstün mahkemeye vervedin?

Zeki Çağlar

13 Ağustos 2018

Not: Keles'in Bıyıklıalan köyünde 1948 yılında yaşanmış bir öyküdür bu.
Atatürk'ün öngörüsüyle 1926 yılında çıkarılan Türk Medeni Kanunuyla kadın erkek eşit haklara sahip oldu. 1926 yılına kadar erkeklerin gerisinde tutulan Türk kadınları, Medeni Kanun ile birlikte yasalarla korunmaya başlandı. Yasal düzenlemelerle aile hayatında kadın ve erkek eşitliği sağlandı. Resmi nikah zorunlu hale getirilerek, bir erkeğin birden çok kadınla evlenmesi engellendi. Kadına da boşanma hakkı tanındı. Çocukların iyi yetiştirilmesi için anne ve babaya yükümlülükler getirildi. Kız ve erkek ayrımı yapılmaksızın, çocukların aile mirasından eşit ölçüde faydalanmasının önü açıldı.
Kadınlar, 1934 yılında da seçme ve seçilme hakkını elde etti.
Ne yazık ki o yıllarda köylerde radyo ve televizyon yoktu. Köylerde yaşayan kadınlar, erkeklerle eşit haklara sahip olduklarını 1948'li yıllarda öğrenmeye başladılar. Medeni Kanundan haberdar olan köylü kadınlar resmi nikah istedi. İmam nikahından memnun olan erkekler, resmi nikaha karşı çıkınca; aile içi huzursuzluklar başladı.
Ben de 1971 yılında Ali dedemden duyduğum bu öyküyü Keles ağzıyla şiir haline getirmeye çalıştım.